Piet was niet helemaal goed, vonden ze in het dorp. Een brave jongen, dat wel, maar hij had ze niet allemaal op een rijtje. Piet was 38 en woonde nog bij zijn vader en moeder. De andere kinderen waren het huis uit. Piet niet, het beviel hem prima. Voor hem was het vanzelfsprekend dat hij bij zijn ouders woonde.
Zijn ouders waren al flink op leeftijd. De kinderen waren kortgeleden bij elkaar geweest om te praten hoe het verder moest als hun ouders niet meer voor Piet konden zorgen. Waar zou hij terechtkunnen? In een instelling? Nelly, de oudste, vond dat maar niets en zag hem eerder bij een van hen. Ze kwamen er voorlopig niet uit.