Nog vier dagen, dan had hij vakantie. John Dorfmanns verlangde naar het einde, net als zijn leerlingen. Vier lange dagen. Wat ze nog op school deden, was hem een raadsel. Normaal was de interesse al ver te zoeken, nu tegen de vakantie was die volledig weg. Ze waren bovendien erg vervelend. Nog erger dan gewoonlijk. Er was geen land meer met ze te bezeilen. Hij vroeg zich af of hij het nog op kon brengen. Uitzitten, dat was het. Iets anders zat er niet op.
Hij had ook weinig geluk met zijn vak. Frans. Dat vonden ze maar moeilijk, de meesten zouden het laten vallen zo snel ze konden. Een van oorsprong Duitser die Frans gaf. Waarom geen Duits? was hem tot vervelens toe gevraagd.